Nog 1 week!

Vandaag over precies 1 week, oftewel 7 nachten, zit ik in het vliegtuig richting Zuid-Afrika. Een gek gevoel, maar tegelijk besef ik het nog niet helemaal. Bij elk ding wat ik doe denk ik wel; 'Hé, dit is de laatste keer'. En daarna geniet ik nog eens extra van datgene wat ik aan het doen ben. De afgelopen 4 weken waren hectisch, maar tegelijk heel erg bijzonder. Ik zal jullie kort vertellen wat er allemaal is gebeurd.

4 weken geleden zat ik nog helemaal in het studiejaar. Er moest nog veel gebeuren, mijn visum was aangevraagd en daar moest ik op wachten om hem op te halen en mijn broer en zijn vriendin zouden bijna gaan trouwen; waar mijn zus en ik ceremoniemeester bij waren. Je begrijpt het al; wij moesten er voor zorgen dat alles perfect zou lopen op die dag.

Binnen een week kreeg ik een telefoontje van de Zuid-Afrikaanse ambassade dat mijn visum klaar lag in Den Haag. Veel sneller dan verwacht! Samen met Manja en Amarins (mijn reismaatjes, oftewel de drie musketiers;)) hebben we ons visum kunnen ophalen en daarna een heerlijke middag in Scheveningen gehad; ontspannen, terrasje pakken en genieten. Het visum, oftewel het plakplaatje in mijn paspoort, was binnen. Eén zorg minder.

Later kregen we op school te horen dat we nog een scriptieaanraag moesten inleveren bij de examencommissie. Dit is in het begin niet duidelijk doorgegeven, waardoor we allemaal hebben zitten stressen om een mooie aanvraag in te kunnen leveren. Ik weet nu wel waar ik mijn scriptie over ga doen! Ik wil gaan onderzoeken hoe ik het negatieve gedrag van kinderen om kan zetten in positief gedrag, zodat de leerprestaties omhoog gaan. Een erg interessant onderwerp waar ik ontzettend veel zin in heb! Na heel wat uren hiervoor gemaakt te hebben, nog een afkeuring gekregen, het later weer aangepast en afgelopen woensdag de brief van de examencommissie binnen gekregen dat mijn aanvraag goedgekeurd was! Scriptieaanvraag was dus ook: check!

Tussen alle Zuid-Afrika dingen door, ook nog een geweldige bruiloft gehad van mijn lieve broer en zijn vrouw (wauw, klinkt vreemd! Maar is toch echt zo!) Alles wat tot in de puntjes goed geregeld en we hebben enorm genoten. Ik heb de hele dag staan lachen en heel even leek Zuid-Afrika héél ver weg. Maar na deze bruiloft, was er een leeg gevoel. Alles wat er geregeld moest worden, was gedaan. Het feest was geweest en er waren geen verplichtingen meer. Ik heb besloten om samen met een hele goede vriendin een paar daagjes naar Vlieland te gaan. Mijn hoofd was vol van alles en ik wilde even genieten van de laatste daagjes hier in Nederland; en waar kun je dat beter doen dan op het prachtige eiland Vlieland? Een gevoel van thuiskomen, samen met een vriendin, een tent, een luchtbed en slaapzak. We hebben 3 geweldig mooie dagen gehad, ik heb genoten van alles wat we hebben gedaan en ik was weer opgeladen.

En nu, nu het nog 7 daagjes zijn, begint het toch écht spannend te worden. Wat moet er mee in de koffer? 23 kg is niet veel. Waar begin je überhaupt? Gelukkig heb ik tussen alle bedrijven door nog met een geweldige vriendin gesproken, die er een aantal jaar geleden is geweest. Frederika heeft me veel laten zien over het land en wat zij heeft mee gemaakt. Dit was zo ontzettend fijn! Zij gaf mij weer de bevestiging dat alles wat ik nodig heb, daar ook te krijgen is. Dus waarom zou ik shampoo meenemen? Handdoeken? Een klamboe? Het wordt nog even strepen in het lijstje en het wordt wikken en wegen, maar ook dit zal goed komen. Gister nog een kleine backpack als handbagage gekocht, zodat ik ook in de weekenden een mooie grote tas heb om mee te reizen. Verzekeringen en bankdingen nog even checken, wat dat is erg belangrijk! Oef, nog genoeg dingen te doen bedenk ik me nu...

Komende week, wat staat er op de planning? Afscheidsfeestjes. Van een aantal lieve mensen heb ik al afscheid mogen nemen, wat me toch elke keer weer zwaar valt. Afscheid nemen is niks voor mij. Maar hoezo afscheid? Over een half jaartje ben ik weer terug. Tegenwoordig hebben ze skype, whatsapp, facetime en noem het maar op; genoeg middelen om contact te houden met mensen die dicht bij je staan. Maar toch voelt het anders. Ik houd meer van het 'levende' contact en dat ga ik missen met deze mensen.
Deze week dus afscheid nemen van familie, vrienden, het begin van de dorpsfeesten mee mogen maken a.s. donderdagavond en de (voorlopige) laatste drankjes drinken met de mensen hier. De koffer gereed maken en de laatste foto's uitprinten om mee te nemen voor de verschrikkelijke lelijke muur op onze kamer in Port Alfred ;)